کد مطلب:97290 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:226

عرض كردیم كه فلسفه ی شكست انقلاب اسلامی در صدر اول و در آغاز شكوفائی، شكست مسلمین در «جهاد اكبر» و پیكار با خودپرستی و جاه طلبی و سودجوئیهای فردی و گروهی بود كه جمع آنها به تفرقه مبدل شد، و «ما» تبدیل به «من» گردید، و بالاخره انقلاب زمینه ی مردمی خود را از دست داد و شكست خورد تا آنجا كه بزرگترین جنایتكاران تاریخ به نام اسلام بر مسلمین حكومت كردند.

با كمال تاسف همین خطر در حال حاضر پس از پیروزی انقلاب ایران را تهدید می كند، یعنی همان عوامل شكست در داخل نیروهای انقلابی تكوین یافته و روز به روز رشد آن بیشتر می شود، خودمحوری ها و خودپرستی ها هر روز سازمان و گروه و حزب تازه ای می سازد، و اعلام موجودیت می كنند، هر كس در اندیشه ی به دست آوردن امتیاز بیشتر برای گروه خویش است هر چند آن امتیاز به قیمت تخریب و انهدام گروه دیگر باشد تنها چیزی كه كمتر به فكر این گروهها می رسد سرنوشت انقلاب است، و این بزرگترین خطری است كه انقلاب ما را تهدید می كند.

نمی دانم كه چرا این گروهها از سرنوشت انقلاب اسلامی در آغاز شكوفائی درس نمی گیرند، كه اگر شایسته ی حكومت علی (ع) نبودیم بر اساس سنت اجتناب ناپذیر آفرینش باید در انتظار حكومت حجاج بود.

[صفحه 44]

صفحه 44.